niet kunnen praten
Regelmatig komen er jongeren bij mij die niet makkelijk kunnen praten.
Tenminste dat denken ze want hun omgeving, ouders, school, hulpverlening, zegt dit.
Naar mijn idee wordt praten behoorlijk overschat. Er zijn natuurlijk veel meer manieren om je te uiten.
Maar goed, we leven in een maatschappij waar je moet vertellen wat je weet, wil en vindt.
Maar we leven ook in een maatschappij waarin steeds meer jongeren veel meer waarnemen dan de meeste volwassenen vermoeden. En geef daar maar eens woorden aan.
Onderstaande zie ik regelmatig gebeuren.
Ik neem hierbij de vrijheid om de stem van de jongeren in te kleuren. Niet van alle jongeren nattuurlijk, dat zou wel erg arrogant zijn, maar wel een steeds grotere groep. Die een enorme waardevolle toevoeging komen brengen. Mits je wilt luisteren met niet alleen je oren.
*Je moet praten.
- Ik moet helemaal niets.
* Anders weten wij niet wat er in je omgaat en kunnen wij je niet helpen.
- Wie zijn ongemak is dit nu?
Die van mij omdat ik niet laat zien wie ik ben?
Of die van jou omdat jij niet kan zien wie ik ben?
* Maar we willen graag horen hoe we je kunnen helpen.
- Ik wil mij veilig voelen pas dan kan ik iets van mijzelf laten zien. Daarna kan ik misschien voorzichtig beginnen met praten. Niet andersom.
* Maar als jij niets zegt kunnen wij niets doen.
- Je kan van alles doen.
Je kan mij zien, je kan mij voelen.
Want alles wat jij niet zegt voel ik toch ook van jou.
Dat je mij lastig vindt en moeilijk te peilen.
Dat je een ander veel liever vindt omdat je die wel begrijpt.
Dat je hoofdpijn hebt ook als je lacht.
* Dat is niet waar.
- Wel en dat hoef je allemaal niet te zeggen.
Ik weet dat zonder woorden.
* Dus ik doe het allemaal verkeerd.
- Ik neem jou niets kwalijk.
Want ik voel dat jij je dit heel erg aantrekt en daardoor in de verdediging schiet.
Dat hoeft echt niet.
Maar daardoor houd ik wel mijn mond.
* Ik denk dat we elkaar niet begrijpen.
- Waarom snap jij dat niet?
Als ik zonder woorden dingen weet van jou. Waarom weet jij dan niets van mij?
Vind je bovenstaande een beetje ingewikkeld gewauwel maar zoek je wel contact? Begin dan eens met oogcontact zo af en toe, een glimlach, een knipoog, vraag of je eens een gedicht zou mogen lezen of een tekening mag bekijken. Kijk hoe iemand met zijn passie bezig is.
Zo kan je al een heel eind komen.
Marieke Drent-Elkerbout