Wanneer mijn vader helpt met wiskunde

---

Wanneer mijn vader mij helpt met wiskunde, dan moet ik ZOVEEL geduld hebben.

Eerst leest hij de hele paragraaf hardop voor.  Nou die heb ik natuurlijk allang zelf gelezen. Daarom weet ik dat ik het niet snap.

Na de paragraaf leest hij hardop de vraag.
Meestal de verkeerde want we hoeven nooit alle opdrachten te maken.
Dus dan verbeter ik hem voorzichtig.
Dan raakt hij altijd eerst in de war.
Dan leest hij de goede vraag.
3x

Dan begint zijn uitleg.
En die is ALTIJD anders dan hoe de docent het heeft uitgelegd.

Het ergste is wanneer ZIJN uitleg niet klopt.
En dat ik dan WEET dat het niet klopt maar niet precies kan uitleggen wat het dan is dat er niet klopt.
Zijn we zo een half uur verder.

Mijn hoofd wordt dan een soort flipperkast waarvan het balletje alle kanten op schiet. Wanneer het meezit raakt dat balletje verschillende doelen en kan ik de uitleg van de docent met die van mijn vader combineren en snap ik zo ongeveer wat de bedoeling is en wat ik hoor te doen voor de juiste uitkomst.

TOT DE VOLGENDE SOM.

Want dan begint mij vader opnieuw met een totaal andere uitleg!
Waarom??
Ik dacht dat ik het begreep!
De hel is het.
En ik maar rustig blijven hè.
Want ik zie mij vader ploeteren.
En wanneer IK ongeduldig word nou dan is het huis te klein.
Dus ik ben de verstandigste.
En probeer de ERROR in mijn hoofd te ontwijken.
Rustig knikken,
serieus blijven kijken
en niet te hard zuchten.

Want mijn vader die heeft zich hierin VAST GEBETEN en laat niet los.
Hij gaat mij dit uitleggen eerder stoppen we niet.
Dus ik zet door.
Kijk, lees en denk na.

En let op:
Wanneer ik het dan hardop goed uitleg en opschrijf, HERHAALT mijn vader wat IK net heb gezegd.
Maar dan in NET andere woorden.
Ik zweer je dat dit is hoe het gaat.

Soms lijkt het of hij het DAN PAS zelf snapt.
Maar dat zeg ik dan maar niet.

 
Marieke Drent-Elkerbout