zit je nou alweer achter die PC!

Toen mijn kind in groep 8 zat kwam hij voor langere tijd thuis te zitten. Hij was volledig opgebrand, ziek en intens verdrietig. In die tijd stelde ik 1 eis en dat was dat hij 1x per dag mee ging naar het parkje om de hoek om de hond uit laten. Dit zodat hij tenminste even buiten kwam. Meer energie was er niet en vaak zat hij op de bank een beetje voor zich uit te staren. Het was een intens verdrietige tijd waar zijn online vrienden heel belangrijk waren. Hoe belangrijk merkte ik pas toen op oudjaarsavond om 24.00 uur zijn telefoon ging. Al zijn vrienden verspreid over heel de wereld en in alle leeftijden hadden afgesproken om op deze tijd allemaal online te zijn. Dit om mijn kind een beter jaar te wensen en te vertellen dat ze er voor hem waren. Pas toen begreep ik dat de online wereld van jongeren zoveel meer is dan samen gamen.


Inmiddels is hij 16 en zijn ze nog steeds met elkaar bevriend. Ze delen dezelfde interesse en hierin maakt leeftijd niet uit. Vaak zijn ze tegelijk online terwijl iedereen iets anders aan het doen is. De één slaapt (tijdsverschil) de ander maakt huiswerk, zit te tekenen of is aan het werk. Af en toe zegt iemand wat maar het is ook tijden stil. Ze weten dat iedereen aanwezig is en dat is genoeg. Iedereen is er voor elkaar en accepteert elkaar volledig. Toen één van de jongens probeerde weg te komen uit Rusland heeft de hele groep meegeleefd tot het bericht dat hij veilig was. Nu mijn kind een studie gaat doen en hierdoor minder tijd heeft vroeg ik of de rest dat niet vervelend vond. "Nee mam, ze zijn alleen maar blij voor mij."
Waar we allemaal bang zijn dat onze kinderen teveel achter de pc zitten ben ik bijna jaloers op de oprechte vriendschappen die mijn kind heeft. Ja hij heeft ook vrienden die hij ziet en waar hij mee afspreekt en natuurlijk vind ik dat ook heel waardevol en belangrijk.
Maar ik weet dat deze vriendschappen niet meer of minder waardevol zijn. In plaats van bang zijn dat hij te vaak op een scherm zit ben ik oprecht blij dat hij verschillende mensen kent van alle culturen en leeftijden die hem en hij hun, onvoorwaardelijk steunt.

Marieke Drent-Elkerbout

Vorige
Vorige

pesten

Volgende
Volgende

Wanneer mijn vader helpt met wiskunde